Chris de Burgh - Spanish train / Crusader

Label : A&M

Release date : 1975

Tracklist :
1. Spanish Train
2. Lonely Sky
3. This Song For You
4. Patricia the Stripper
5. A Spaceman Came Travelling
6. I'm Going Home
7. The Painter
8. Old Friend
9. The Tower
10. Just Another Poor Boy




Label : 1979

Release date : A&M

Tracklist :
1. Carry On
2. I Had the Love in My Eyes
3. Something Else Again
4. The Girl With April in Her Eyes
5. Just in Time
6. Carry On
7. The Devil's Eye
8. It's Such a Long Way Home
9. Old-Fashioned People
10. Quiet Moments
11. Crusader
1. The Fall of Jerusalem
2. In the Court of Saladin
3. The Battlefield
4. Finale


Εδω δεν θέλει πολλά λόγια.
Ενας τεράστιος καλλιτέχνης, με όλη την σημασία της λέξης.

17 studio albums, 5 live albums, 24 compilations για το έργο του και συμμετοχή σε άλλους 35 δίσκους διαφόρων καλλιτεχνών.

To Spanish Train είναι απλά απο τα μεγαλύτερα δημιουργήματα στην ιστορία της μουσικής.
Το Crusader μνημονεύεται εδώ περισσότερο για το ομώνυμο τραγούδι. Τεράστιος δίσκος και αυτός απλά όταν περιέχει το επικότερο τραγούδι όλων των εποχών, όλα τα άλλα ωχριούν μπροστά του. Δεν αστειεύομαι καθόλου. Το επικότερο μη ορχηστρικό τραγούδι όλων των εποχών το έχει γράψει ο κοντούλης αυτός με την τεράστίων διαστάσεων φωνή.

Οι γνώστες χαμογελάτε. Οι μη γνώστες ανοίξτε στίχους και παρακολουθήστε το clip. Ανατριχίλα στο μέγιστο.

Buddy Lackey - The strange mind of Buddy Lackey

Label : Dream Circle

Release date : 1993

Lineup :
Buddy Lackey – vocals
Frank Jaeurnick – guitars
Dirk Godau – guitars
Ingo Holzhauer – bass
Peter Haas – drums

Tracklist :
1. Whispering into oblivion
2. It’s a ghetto
3. Sing
4. Five years
5. Windsong
6. Let’s start a war
7. State of mind
8. Just like a timepiece
9. …Whispering

Τι να γράψεις για τον μεγαλύτερο εν ζωή καλλιτέχνη του metal στερεώματος ?
Τι λόγια να χρησιμοποιήσεις για να πλησιάσεις το μεγαλείο της απλότητας που τον περιβάλει ?
Πόσες σελίδες χρειάζονται για να μπορέσεις να αναλύσεις έστω και αμυδρά το συνολικό μουσικό έργο που μας προσφέρει εδώ και 20 χρόνια ?
Από πού μπορείς να ξεκινήσεις και που να σταματήσεις, μιλώντας για τον Buddy ?
Πόσους από εμάς έχει βασανίσει το ίδιο ερώτημα ανά καιρούς ?

“Τι στο διάολο υπάρχει στο μυαλό αυτού του ανθρώπου ?”

Ας προσπαθήσουμε να επικεντρωθούμε όμως στην συγκεκριμένη κυκλοφορία γιατί άνετα μπορώ να ξενυχτήσω γράφοντας.
Το 1991 και αφού οι Psychotic Waltz έχουν κυκλοφορήσει το A Social Grace, ο Dan Rock αναγκάζεται να μείνει εκτός των πραγμάτων λόγω ενός ατυχήματος. Το γεγονός αυτό πιάνει την μπάντα στο ύπνο μιας και ήταν έτοιμοι από μέρα σε μέρα να αρχίσουν τις ηχογραφήσεις για το Into the everflow.
Ο Buddy δεν μπορεί να κάτσει στα αυγά του όμως (thank god) και αποφασίζει να ηχογραφήσει, ένα προσωπικό δίσκο με κομμάτια που ένας καλός θεούλης ξέρει από πότε δούλευε. Κύριος υπεύθυνος πίσω από αυτή την απόφαση είναι βεβαίως ο συνήθης ύποπτος Ralph Hubert των Mekong Delta στου οποίου το studio γίνεται και η ηχογράφηση του δίσκου. Ο Buddy έχει γράψει όλες τις συνθέσεις, όλους τους στίχους, έχει παίξει όλα τα όργανα αλλά όπως είναι φυσιολογικό δεν μπορεί να ηχογραφήσει και τα πάντα μόνος. Ετσι λοιπόν καλεί τους μισούς Life Artist και ξεκινούν.
Οι ηχογραφήσεις τελειώνουν με τον Buddy να μην είναι τόσο ευχαριστημένος με το τελικό αποτέλεσμα, λέγοντας ότι δεν βγαίνει αυτό το ‘70s feeling που ήθελε να δώσει στο δίσκο. Επίσης η παραγωγή έχει σοβαρότατα προβλήματα αλλά δεν νομίζω ότι στην δεδομένη στιγμή ο Buddy να ήταν σε θέση να ζητήσει και τα ρέστα.

Το strange mind… δεν είναι τίποτα περισσότερο από την ξεδιπλωμένη καρδιά ενός καλλιτέχνη στα χέρια του ακροατή. Καταρχάς μιλάμε για μια από τις εκφραστικότερες φωνές που έχει γεννήσει το metal/rock ιδίωμα. Προσέξτε δεν είπα καλύτερες, δεν με ενδιαφέρει ποιος είναι καλύτερος, ποιός την έχει μεγαλύτερη κλπ. Λίγοι είναι οι τραγουδιστές που μπορούν να σου μεταφέρουν συναισθήματα όπως ο Buddy. Όταν ένας άνθρωπος έχει γράψει τους στίχους αυτούς και στους μεταφέρει με αυτό το μοναδικό και αξεπέραστο τρόπο, δεν έχει παρά να αφεθείς στο μεγαλείο του και να τον αφήσεις να σε παρασύρει στα πολύχρωμα μονοπάτια του θεσπέσιου μυαλού του.
Είναι τελείως ανούσιο να αρχίσω να μιλάω για τα τραγούδια του δίσκου ένα προς ένα. Δεν υπάρχει τίποτα κάτω από το τέλειο εδώ. Και αυτό γιατί το συναίσθημα που πλημμυρίζει τις συνθέσεις είναι τόσο απλοικό και προσφέρεται τόσο απλόχερα, που είναι τουλάχιστον κουτό να σταθούμε σε αναλύσεις.

Δεν μπορώ να διανοηθώ κάποιος να μην έχει ακούσει το δίσκο αυτό. Αν όντως δεν τον έχει ακούσει λογικά πρέπει τα τελευταία 10 χρόνια να είναι κλεισμένος σε κάποιο μπουντρούμι και να τον δέρνουν ολημερίς. Οσο σκληροί και αν θέλετε να δείχνετε, όσο κλειστοί και να είστε, όσο δυνατές και να είναι οι άμυνες σας, βάλτε λίγο νερό στο κρασί σας και ακούστε κάτι που λίγοι άνθρωποι σε αυτό τον πλανήτη έχουν την γνώση και το προνόμιο να απολαμβάνουν.

“You saw that I was sinking and I couldn’t reach the shore
And you looked down to me with a smile.
You said drowning angels make pretty circles in the lake
And I’d rather see you struggle for a while.
Oh I think you didn’t understand”.

Blind Illusion - The sane asylum

Label : MFN

Release date : 1988


Lineup :
Mark Biedermann - vocals
Larry LaLonde - guitars
Les Claypool - bass
Mike Miner - drums

Tracklist :
1. The Sane Asylum
2. Blood Shower
3. Vengeance Is Mine
4. Death Noise
5. Kamakazi
6. Smash The Crystal
7. Vicious Visions
8. Metamorphosis Of A Monster

Behold.
Αυτό είναι λοιπόν το πρώτο progressive metal album στην ιστορία του metal.

Οι Blind Illusion δημιουργήθηκαν το 1979 (εκείνη την χρονιά γεννήθηκα και εγώ, σημαδιακό) και το αρχικό lineup συμπεριελάμβανε τον David Godfrey (Heathen) στα φωνητικά, τον Mark Biedermann στις κιθάρες, τον Alvin Petty στο μπάσο και τον Bret Hern στα ντραμς. Το lineup μέχρι την κυκλοφορία του δίσκου αλλάζει συνεχώς για να καταλήξει στο παραπάνω αναφερόμενο, με τον πολύ Les Claypool τον αργότερα prog rock θεών Primus και επίσης τον Larry Lalonde των Possesed και επίσης αργότερα Primus.

Σε γενικές γραμμές το Sane asylum είναι thrash. Thrash που ίσως και ο razor να δακρύσει ακούγοντας το. Καμμία σχέση όμως με τις υπόλοιπες thrash bands της εποχής. Τα στοιχεία που δικαωματικά βαφτίζουν progressive την συγκεκριμένη κυκλοφορία είναι άπλετα στο δίσκο αυτό. Καταρχάς οι κιθαριστική δουλειά που έχει γίνει απο τον Lalonde που ξεφεύγει απο τα στενά όρια του thrash. Επίσης ο περίπλοκος και στιβαρός κορμός που στήνει ο Claypool με το μπάσο του.
Βεβαίως δεν θέλω να μεγαλοποιήσω και ωραιοποιήσω τίποτα. Ο δίσκος δεν είναι το τρομερότατο αριστούργημα των 5 ηπείρων. Πολύ δύσκολα να συγκινήσει κάποιον ακροατή εν έτει 2010 και ουσiαστικά ενδιαφέρει πιο πολύ εγκυκλοπαιδικά και συλλεκτικά τους απανταχού progsters ή thrasers.

Αυτο που με τίποτα δεν μπορούμε να στερήσουμε όμως απο το συγκεκριμένο δίσκο, είναι η δικαιωματική ταμπέλα της πρωτοπορίας.

Black Symphony - Tears of blood

Label : Rising Sun

Release date : 2001

Lineup :
Ric Plamondon – vocals
Rick Plester – guitars
Mattias Burstrom – keyboards
Reb Jones – bass
Pete Holmes – drums

Tracklist :
1. Tears of blood (part 1)
2. It remains a mystery
3. Take me down
4. I am hate
5. Death
6. Burned
7. Over and over
8. Tears of blood (part 2)
9. Forgive me
10. Left in confusion
11. Into the dark
12. Black symphony (part 2)

Bonus tracks on limited edition :
1. Behind blue eyes
2. Smoke on the water
3. Zero the hero
4. Deliverance

Οι Black Symphony είναι μια μπάντα που όσο περίεργα μπήκε στην ζωή μας, άλλο τόσο πιο περίεργα εξαφανίστηκε από αυτήν. Και να πω ότι αυτό που κυκλοφόρησαν δεν είχε να πει κάτι, άντε να πάει στο διάολο. Το Tears of blood είναι δισκάρα από κάθε άποψη και έχει ένα ακόμα μεγαλύτερο ατού. Οι Black Symphony παίζουν heavy metal. Δεν παίζουν ουτε power prog, ούτε sludge drone, ούτε symphonic epic speed, ούτε thrashcore με jazz elements . Παίζουν heavy metal όσο δύσκολο και αν ακούγεται αυτό στις μέρες μας, πόσο μάλλον 9 χρόνια πριν.

Για να τα πάρουμε λίγο από την αρχή. Καταρχάς η μπάντα έχει ένα metal god στο μικρόφωνο. Δεν έχω ακούσει πολλές φωνές σαν τον Plamondon. Τρομερό range, γρέζι και γκάζι απίστευτο. Η υπόλοιπη μπάντα κινείται επίσης σε υψηλά standards αλλά εδώ δεν ενδιαφέρει κανέναν πότε θα φτάσει η στιγμή να σολάρει για να βουλώσει στόματα. Η μπάντα παίζει, και αυτό φαίνεται από το 1ο λεπτό ακρόασης, γιατί πάνω από όλα γουστάρουν και περνούν καλά με αυτό που κάνουν.

Το ομώνυμο τραγούδι ανοίγει τον δίσκο και ο Plamondon έρχεται στον καναπέ, σε αρπάζει από τα αυτιά και σου φωνάζει “παράτα ρε πανίβλακα το κακάδι που σκαλίζεις και άκου εδώ”. Εκεί όμως που χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα είναι στο I am hate. Τραγούδι ύμνος. Μια στάση ξανά στο επόμενο έπος με τίτλο Burned για να ξαναφτάσουμε στο ομώνυμο part 2 και να χάσουμε ότι δεν είχαμε χάσει στο part 1. Τελευταία στάση στο Black Symphony part 2 και άντε γεια.

Όπως λέει και ο μικρός θεούλης και μέγας διδάσκαλος Αλέφαντος “μάθε μπαλίτσα αγόρι μου!”.
Αυτό έφτυσαν στα μούτρα της μεταλλικής δισκογραφίας οι Black Symphony και εξαφανίστηκαν από προσώπου γης.


Sideinfo :
Οσοι έχουν αποκτήσει την limited edition ή έστω έχουν ακούσει τα bonus tracks του δίσκου έχουν συν τοις άλλοις 4 οργισμένες εκτελέσεις από 4 μπάντες που οι Black Symphony λατρεύουν.

Black Jester - Welcome to the moonlight circus

Label : WMMS

Release date : 1994

Lineup :
Alexis D’Este – vocals
Paolo Viani – guitars
Nico Odorico – keyboards
Gil Teso – bass
Alberto Masiero – drums

Tracklist :
1. The labyrinth
2. Mirrors song
3. The wayfarer
4. Glance towards the sky
5. Conciousness hymn
6. Symphonies of immortal winds
7. Welcome to the moonlight circus

Οι Black Jester είναι μια μπάντα που μουσικά κινείται στο πεδίο του symphonic prog metal με έντονα μεσαιωνικά στοιχεία στις συνθέσεις τους.
Γνωρίζω πολύ καλά πως και μόνο που το διάβασαν μερικοί από εσάς αυτό, δεν παίζει να ακούσουν ούτε νότα. Δεν τους αδικώ βεβαίως γιατί αυτή η μουσική είναι πολύ πληγωμένη από το κλασσικό/συμφωνικό στοιχείο. Οι πιο πολλοί που στην ιστορία του metal έχουν αποπειραθεί να εμπλέξουν τέτοια στοιχεία στις συνθέσεις τους είτε απέτυχαν παταγοδώς, είτε αναπροσδιορίζουν την λέξη γελοιότητα.

Αν υπάρχει κάτι που αναγνωρίζω στους Black Jester είναι η αυθεντικότητα τους σαν μπάντα και επίσης το γεγονός ότι το έχουν το γενικότερο classical/symphonic/medieval theme. Δυσκολεύομαι να φανταστώ αυτή τη μπάντα να κυκλοφορεί κάτι που να μην έχει παρόμοια θεματολογία και ατμόσφαιρα. Δεν είναι η απόλυτη arena μπάντα. Δεν έχουν τους υπερπαιχταράδες. Δεν ανήκουν στην Sony και την Columbia. Δεν έχουν τραγούδια με τα οποία μπορείς να σκίσεις τα ρούχα σου από την πόρωση ακούγοντας τα.
Ένα πράγμα είναι σίγουρο όμως. Αυτό που αποπνέει αυτό το δισκάκι από το 1ο δευτερόλεπτο είναι ένα πράγμα. Τιμιότητα. Αυτοί είμαστε, αυτό μπορούμε, αυτό γουστάρουμε. Ούτε φανφάρες, ούτε αυνανισμό, ούτε μεγαλοπιασίματα. Μουσική για την τέχνη και να πάνε να γαμηθούν όλα τ’άλλα.

Αυτό που με χαλάει άπειρα σε αυτούς είναι ο φάλτσος, ανέραστος, ανοργασμικός, ανέκφραστος τραγουδιστής τους. Πραγματικά πιστεύω ότι αν είχαν κάποιον άλλο άνθρωπο με ελάχιστα υψηλότερες δυνατότητες στο τομέα της εκφραστικότητας και της απόδοσης τα πράγματα ίσως να πήγαιναν καλύτερα. Τώρα θα μου πεις από τραγουδιστή που δεν έχει γράψει ούτε νότα, ούτε γράμμα στο δίσκο τι να περιμένεις. Η παραγωγή του δίσκου κινείται με μετριότατα επίπεδα αλλά οι συνθέσεις καταφέρνουν να βγάζουν σε κάθε κομμάτι το κάρο από την λάσπη.

Highlights του δίσκου, καταρχάς το συναισθηματικότατο The wayfarer. Αν αυτό το τραγούδι το είχε τραγουδήσει ο Tate ακόμα θα κλαίγαμε. Το καταπληκτικό Symphonies of immortal winds και βεβαίως το ομώνυμο 12λεπτο έπος.

Big Heat - Grand ominous dreams

Label : self released

Release date : 1995

Lineup :
Ritchie Krenmaier – vocals
Gunter Maier – guitar
Ali Hilzensauer – bass
Herb Greisberger – drums

Tracklist :
1. Turn away
2. Spirits rising
3. The fool
4. The Blackman song
5. No reason
6. Mindraped
7. Tears from the sky
8. Time will tell
9. G.O.D.
10. The edge

Γυρνώντας μια μέρα από την δουλειά στο σπίτι, περίπου 5-6 χρόνια πριν, ανοίγω το γραμματοκιβώτιο και βλέπω ένα ειδοποιητήριο συστημένου. Τέλεια, η παραγγελία του Oliver πρέπει να είναι, λέω. Την άλλη μέρα το πρωί παραλαμβάνω το δέμα από το ταχυδρομείο και όντως είναι από τον Γερμαναρά. Στον δρόμο για την δουλειά, σε ένα φανάρι ανοίγω το πακέτο και μέσα σε όλα τα της παραγγελίας μου είναι και το εν λόγω δισκάκι. Κολλημένο με seal-o-tape πάνω στο δισκάκι, μία κόλλα A4 την οποία ξεδιπλώνω και διαβάζω.
“You gonna love these guys. Listen song nr.10 first”.
Χαμογελάω και βάζω το δίσκο στο player. Κλικ, κλικ και φτάνω στο τραγούδι The edge. Χρειάστηκε να τελειώσει όλο το τραγούδι, για να αναφωνήσω “ποιοι στο πούτσο είναι αυτοί και γιατί δεν τους ξέρω”.

Οι Big heat είναι ακόμα ένα κλασσικό παράδειγμα μπάντας που δείχνει ότι έχει τρομερές δυνατότητες να φτιάξει μουσική που να μας συντροφεύει μια ζωή αλλά είναι καταδικασμένη να πεθάνει στην αφάνεια.

Προσοχή απανταχού progsters. Μιλάμε για το 1995. Οι Theater μόλις έχουν κυκλοφορήσει το Awake, οι Fates το Inside out, οι Conception το Parallel minds, οι Shadow Gallery το Carved in stone, οι Psychotic Waltz το Into the everflow και οι Ryche τα πάντα. Προσπαθώ να πω δηλαδή ότι η σκηνή βρίσκεται σε αναβρασμό μιας και οι δισκάρες διαδέχονται η μια την άλλη. Ηταν αυτό το κλίμα που επέτρεψε άσημες μπάντες, σαν τους Big heat, να συνθέσουν δίσκους που τουλάχιστον οι μισές και παραπάνω σημερινές prog metal/rock μπάντες θα ήθελαν να συγκαταλέγουν στην δισκογραφία τους.

Οσα ξέρετε εσείς για τους Big heat άλλα τόσα ξέρω και εγώ, αν και εδώ που το συζητάμε κάποιος από εσάς παίζει να γνωρίζει περισσότερα. Είναι επίσης αρκετά δύσκολο να συλλέξεις στοιχεία στο internet για το συγκεκριμένο group. Καλά για reviews ούτε λόγος να γίνεται.

Εν γένει να πω πως μιλάμε για ένα κουαρτέτο από Αυστρία, που απ’ όσα μπορώ να καταλάβω, ξεφυλλίζοντας το booklet, χρηματοδότησαν το συγκεκριμένο δίσκο με επιδοτήσεις από το κράτος. Αυτά είναι. 15 χρόνια πριν διαβάζουμε ότι η Αυστριακή κυβέρνηση εγκρίνει επιδότηση σε metal συγκρότημα για την ηχογράφηση δίσκου. Αν αυτό δεν είναι promotion πολιτισμού, τότε τι είναι ? Καλά για εμάς εδώ είναι απείρως τραγικό και μόνο να το αναφέρουμε.

Δεν μπορώ να κατατάξω την μουσική τους πουθενά. Οι επιρροές είναι όλες εκεί αλλά όχι με εκείνο τον τρόπο που σε κάνουν να έχει απανωτούς συνειρμούς. Κοινώς τα παλικάρια δεν αντιγράφουν. Αυτό που ακούς είναι η μουσική των Big heat.
Μιλάμε σε γενικές γραμμές για ατόφιο prog metal, με έντονες και τις prog rock στιγμές του. Τα φωνητικά έχουν ένα περίεργο, πορωτικό γρέζι που σε πολλές περιπτώσεις θα μπορούσαμε να πούμε ότι thrash-ίζουν. Πολύ κιθαριστική δουλεία έχει γίνει επίσης και γενικότερα υπάρχει μια έντονη αίσθηση ότι έχει δωθεί μεγάλη προσοχή στις συνθέσεις τους.
Αν θέλετε να ακούσετε ένα πρωτοποριακό δίσκο, έστω και 15 χρόνια μετά, καιρός να τους ανακαλύψετε.
Και είπαμε ε ? Ξεκινάμε από το κομμάτι νούμερο 10.

Balance of Power - Book of secrets

Label : Point

Release date : 1998

Lineup :
Lance King - vocals
Pete Southern - guitars
Bill Yates - guitar
Ivan Gunn - keyboards
Chris Dale - bass
Lionel Hicks - drums

Tracklist :
1. Desert Of Lost Souls
2. Walking On Top Of The World
3. Book Of Secrets
4. When Heaven Calls Your Name
5. It's Not Over
6. Do You Dream Of Angels
7. Seven Days To Nevermore
8. Miracles And Dreams
9. Stranger Days (To Come)

Ο ορισμός της μετριότητας.

Οταν μιλάμε για cheesy power/prog αυτή η μπάντα αποτελεί το ορόσημο. Δυο πράγματα ευθύνονται για αυτό. Πρώτον είναι Αγγλοι και δεύτερον το target group της μπάντας from day 1 ήταν η αγορά της Ιαπωνίας. Αν δείτε τι πωλήσεις έχουν κάνει στην Ιαπωνία θα βαράτε το κεφάλι σας στον τοίχο.
Οπως είναι λογικό όμως μέσα απο 5 δίσκους κάτι θα αξίζει, δεν είναι δυνατόν τα πάντα να είναι σκουπίδια. Το ερώτημα που γενάται με τους BoP είναι "μπορεί ένας δίσκος να στηριχτεί σαν κυκλοφορία πάνω σε ένα τραγούδι?". Στην συγκεκριμένη περίπτωση, ναι μπορεί. Ας πάρουμε τα πράγματα απο την αρχή όμως.

Σχηματίζονται το 1995 και το 1996 κυκλοφορούν το ντεμπούτο τους με τίτλο When the world falls down. Cheesy glam metal απο τα καλύτερα του είδους. Οσοι γουστάρετε Pretty maids του Jump the gun και Dokken δισκογραφία, εδώ θα αποθεώσετε τις προσδοκίες σας.
Το 1998 με τον Lance King (Pyramaze, Defyance) στην σύνθεση τους κυκλοφορούν τον εν λόγω δίσκο. Πολύ πιο σοβαρή κυκλοφορία αυτή εδώ, στο power πεδίο με έντονα ακόμα τα στοιχεία του glam και κάποιες prog εξάρσεις. Ολος ο δίσκος είναι το ομώνυμο τραγούδι. Δεν υπάρχει ούτε μία σοβαρή power μπάντα που δεν θα ήθελε να έχει γράψει το τραγούδι αυτό. Ολος ο υπόλοιπος δίσκος κινείται λίγο πιο πάνω απο το μέτριο.
Κυκλοφορούν αλλους 2 δίσκους. Το 1999 το Ten more tales of grand illusion και το 2001 το Perfect Balance. Μόνο το Perfect balance μπορεί να εγείρει κάποιο ενδιαφέρον απο τα 2.
Το 2003 και με τον Γιάννη Κουτσελίνη στην σύνθεση τους κυκλοφορούν τον τελευταίο και συνολικά καλύτερο τους δίσκο με τίτλο Heathen machine. Δεν είναι ο δίσκος εικόνισμα του power αλλά γενικά εντυπωσιάζει σαν κυκλοφορία.
Τώρα θα μου πείτε, αφού αυτός είναι ο καλύτερος τους γιατί βάζεις το Book of secrets ? Πολύ απλά γιατί έχει μέσα την ομώνυμη τραγουδάρα.

Atheist - Discography

Atheist - Piece of time (release date 1989 Active)

Atheist - Unquestionable Presence (release date 1991 Active)

Atheist - Elements (release date 1993 Metal Blade)

Avalon - Eurasia

Label : Sensory

Release date : 2000

Lineup :
Chitral Somapala - vocals
Sebastian Eder - guitars
Petra Delorian - bass
Jens Kuckelkorn - keyboards
Jacques Voutay - drums

Tracklist :
1. Aurora
2. Burning Souls
3. Temujin "The Precious Warrior"
4. Black Hole Wisdom
5. Eternal Flame "The Enlightened One"
6. Save The Holy Land
7. The Last Call
8. Eurasia
9. The Stranger
10. The Painting
11. Kyrie - bonus track
12. Semaruma

Το λατρεύω αυτό το δισκάκι. Κυριολεκτικά με συνεπαίρνει κάθε φορά που το ακούω. Τι και αν έπεσε στα χέρια μου με τον πιο παράδοξο τρόπο. Συχνά αναλογίζομαι οτι αν δεν έμπαινε στον κόπο ο Γερμαναράς να μου το στείλει δεν θα είχα μπει ποτέ στην διαδικασία να τους ψάξω. Ω θεέ μου τι θα έχανα.
Μιλάμε για power/prog υψίστου επιπέδου και μια απο τις καλύτερες κυκλοφορίες του συγκεκριμένου είδους για την δεκαετία αυτή.
Καταρχάς να πω οτι γενικά γουστάρω πολύ άσχημα (με την καλλιτεχνική άποψη) τον Chity Somapala. Πολύ θα τον γνωρίζετε απο τους Firewind, τα backing vocals στο Never Ending των Mystic Prophecy και το A Chaos Theory των Shadowkeep. Ο άνθρωπος είναι φωνάρα και μεγάλος ερμηνευτής, ιδιαίτερα αν υπολογίσεις το γεγονός οτι μιλάμε για τον μοναδικό Ινδο metal ερμηνευτή. Τρομερή εντύπωση επίσης στο δίσκο δημιουργεί και η απίστευτη κιθαριστική δουλειά του ολότελα άσημου Sebastian Eder. Ο άνθρωπος είναι μεγάλος κιθάρίστας, μα πάνω απ'όλα μεγάλος συνθέτης. Πολυ ευχάριστη έκπληξη του δίσκου επίσης η Petra Delorian. Μεγάλο πράγμα να βλέπεις γυναίκα να στέκει τόσο καλα σε ένα power/prog σχήμα.

Ο δίσκος ξεκινάει με το intro τραγουδι Aurora και άμεσα περνάμε στο Burning Souls με ένα εκπληκτικό breakdown. Το τραγούδι είναι απλά ενας συναυλιακός ύμνος. Temujin και το headbanging δεν έχει σταματημό. Black hole wisdom και απλά ακούμε το καλύτερο τραγούδι του δίσκου. Ερμηνεία που τσακίζει κόκκαλα και ήδη έχεις ερωτευθεί το δισκάκι. Περνάμε σε πιο πειραματικά τραγούδια με έντονο πάντα το Ινδικό στοιχείο και σε instrumental εκτελέσεις. Στεκόμαστε στο τραγούδι φόρο τιμής/κλεψιά στους Ryche, the stranger και χτυπιόμαστε με όση δύναμη μας έχει απομείνει στο the painting.
Σε όλα τα reviews που έχω διαβάσει για τους Avalon, όλοι προτείνουν ως το highlight της δισκογραφιας τους το δίσκο τους Vision Eden του 1999. Είχα μπει κάποτε στην διαδικασία να τον αποκτήσω αλλά το παραμέλησα. Πόσο καλύτερο μπορεί να είναι δηλαδή απο το Eurasia ? Και αν είναι όντως καλύτερο, πραγματικά πρέπει να μιλάμε για τεράστιο δίσκο.

Το συνιστώ ανεπιφύλακτα στους fans του power και του prog.Οι υπόλοιποι περισσότερο θα μαγευτείτε απο το οτι μιλάμε για τον μοναδικό Ινδικό metal δίσκο.

Atrox - Orgasm

Label : Code666

Release date : 2003

Lineup :
Monika Edvardsen - vocal
Eivind Fjoseide - guitars
Ole Marius Larmerud - guitars
Peter Beck - bass
Tor-Arne Helgesen - drums

Tracklist :
1. Methods of Survival
2. Flesh City
3. Heartquake
4. Burning Bridges
5. This vigil
6. Tentacles
7. Secondhand Traumas
8. Pre-sense

Της εκδιδόμενης γυνής το σιδηρούν παραπέτασμα aka της πουτάνας το κάγκελο.

Δημιουργήθηκαν το 1988 (!) και τους θεωρώ ως μια απο τις πιο obscure μπάντες στο metal. Μουσικά κινούνται σε ένα space/jazz/fusion/prog metal πεδίο και δεν είμαι σίγουρος αν τα παραπάνω περιγράφουν έστω και λίγο αυτό που παίζουν. Στο πεδίο των φωνητικών τα πράγματα περιπλέκονται ακόμα περισσότερο. Οσοι γνωρίζουν τους The 3rd and the mortal ίσως ακούγοντας τους Atrox να διακρίνουν κάποιες ομοιότητες στα φωνητικά και αυτό γιατί η Ann-Marie τον mortal με την Monika των Atrox είναι αδερφές. Οχι πούστηδες, αδερφές βιολογικές. Η ειδοποιός διαφορά μεταξύ τους βεβαίως είναι πως η Monika ακούγεται απέιρως πιο πειραματική με την φωνή της τσιρίζοντας, ουρλιάζοντας και γενικότερα τραγουδόντας με οτι γαμημένο ήχο μπορούν να παράγουν οι ανθρώπινες φωνητικές χορδές (ειλικρινά έχω τρομέρη περιέργεια να μάθω τι άκουγαν αυτά τα κορίτσια στο σπίτι τους όταν ήταν μικρές).
Οι Atrox δεν είναι ενα άκουσμα για όλα τα αυτιά και αυτο είναι άμεσα διακριτό απο την πρώτη επαφή μαζί τους. Είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενος χεριού αυτοί που θα τους ακούσουν και θα μαγευτούν. Προσωπικά τους ακούω περισσότερο γιατί πραγματικά θαυμάζω τις ιδέες τους και το κουράγιο τους να ηχογραφούν τέτοια μουσική, παρά το συνολικό αποτέλεσμα της σύνθεσης.
Κυκλοφόρησαν τον πρώτο τους δίσκο το 1997 με τίτλο Mesmerized και τον 2ο το 2000 με τίτλο Contentum απο την Season of mist. Το 2002 έρχεται το Terrestrials το οποίο ξεχωρίζει όσο και το Orgasm που κυκλοφορεί το 2003. Τελευταία κυκλοφορία τους είναι το 2008 το Binocular το οποίο συνεχίζει να κινείται σε υψηλά standards, όπως Terrestrials και Orgasm, αλλά δεν έχει αυτο το κάτι που να το ξεχωρίζει στα αυτιά μου.

Αν θέλετε να διευρύνετε μουσικά τους ορίζοντες σας, να ένα album που μπορεί να σας βοηθήσει.

Artension - Into the eye of the storm

Label : Shrapnel

Release date : 1996

Lineup :
John West - vocals
Roger Staffelbach - guitars
Kevin Chown - bass
Vitalij Kuprij - keyboards
Mike Terrana - drums

Tracklist :
1. World Of Illusion
2. Into The Eye Of The Storm
3. Smoke And Fire
4. The Wind And The Rain
5. Lost Memory
6. The Key
7. Song Of The Desert
8. Red's Recovery
9. Let It Ride
10. I Don't Care

Ναι το ξέρω. Είναι το πιο γελοίο cover που έχετε δεί στην ζωή σας. Είναι τόσο γελοίο που σε κάνει όχι να μην θέλεις να ακούσεις το δίσκο αλλά να κλείνεις τα μάτια κάθε φορά που το αντικρύζεις. Ξεπεράστε το όμως γιατί πίσω απο το cover κρύβεται μια υπερομάδα που αποδίδει ενα καταπληκτικό δίσκο.
Η υπερομάδα αποτελούμενη απο την υπερφωνάρα που ακούει στο όνομα John West, τον Roger "δεν με ξέρει η μάνα μου αλλά γράφω παπάδες" Staffelbach, τον άρχοντα του ρυθμού Kevin Chown, τον υπερμέγιστο Vitalij Kuprij και το θηρίο Mike Terrana, ηχογραφεί το συγκεκριμένο prog metal διαμάντι. Ξεκολλήστε το μυαλό σας δεν είναι cheesy euro prog με σκοπό να αυνανιστούμε πάνω στα όργανα για να δείτε οτι είμαστε παιχταράδες. Μιλάμε για ουσία και θεωρία που γίνεται πράξη.
Αν και η συγκεκριμένη σύναξη μουσικών έχει να παρουσιάσει 7 ολάκερους δίσκους, καμία δεν κατάφερε ποτέ να με αγγίξει όσο το ντεμπούτο τους.
Είναι κατα την γνώμη μου must have δίσκος για κάθε progster που σέβεται τον εαυτό του, αρκεί να ξεκολλήσει λίγο το μυαλουδάκι του. Highlight του δίσκου η ομώνυμη υπερκομματάρα των 5 ηπείρων. Catchy prog που σε κάνει να το σιγοτραγουδάς ακόμα και όταν δεν το ακούς. Εν γένει κινείται σε υψηλά standards και συνθετικά και στιχουργικά, αν και αυτό που συγκινεί περισσότερο είναι οι τεράστιες ερμηνείες του West και όχι τόσο το νόημα των στίχων.

Απο hammer.gr


Νέο κομμάτι WATCHTOWER μετά απο 21 χρόνια - Αποκλειστικές δηλώσεις του ALAN TECCHIO στο Metal Hammer

Tuesday, 13 April 2010 13:25

Οι εξισώσεις αρχίζουν να λύνονται. Οι πλανήτες αρχίζουν να ευθυγραμμίζονται. Το Χάος αρχίζει να μορφοποιείται. Οι περίεργοι εξωγήινοι που προσγειώθηκαν και εγκαταστάθηκαν στο Τέξας πριν περίπου 25 χρόνια, οι αμίμητοι, άφταστοι και ασύλληπτοι Watchtower, το πιο ακραίο τεχνικό progressive metal συγκρότημα όλων των εποχών, έδωσαν ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ένα νέο τους τραγούδι στο διψασμένο κοινό τους, για πρώτη φορά μετά την κυκλοφορία του μνημειώδους “Control and Resistance” album του 1989. Το κομμάτι λέγεται “The Size of Matter” και μπορείτε να το ακούσετε εδώ. Ηχογραφήθηκε από την σύνθεση του 1989, δηλαδή με τον Alan Tecchio στα φωνητικά, η μίξη του έγινε από τον ίδιο τον κιθαρίστα του σχήματος, Ron Jarzombek, και το mastering από τον φημισμένο Jacob Hansen. Το Metal Hammer βρήκε τον Alan Tecchio στο εργαστήριο πυρηνικής φυσικής που ετοιμάζεται το “Mathematics” album. Ακολουθούν αποκλειστικές του δηλώσεις. Το 1990 είχες φύγει από το γκρουπ επειδή ήθελαν να τραγουδάς σε υπερυψηλές κλίμακες. Τώρα επέστρεψες. Αυτό σημαίνει πως το album δεν θα έχει τέτοια φωνητικά; Βασικά, είχα φύγει επειδή τα δάχτυλα του Ron χρειάζονταν εγχείριση και δε θα μπορούσε να παίξει για κάποια χρόνια. Αλλά ναι, επέμεναν να συνεχίσω να τραγουδάω σε ψηλές κλίμακες και αυτό ήταν ένα θέμα, ήθελα να ωριμάσω σαν τραγουδιστής και να μην είμαι μονοδιάστατος. Έχει πλάκα, πάντως. Τώρα που επέστρεψα πρέπει να μάχομαι για να καταφέρω να μπουν μερικά ψηλά φωνητικά στο album, οι υπόλοιποι δεν τα θέλουν πλέον. Υπάρχει υλικό από αυτό που σου παρουσίασαν το 1990 που θα καταλήξει τελικά στο “Mathematics”; Ναι, μερικά riffs εκείνης της εποχής θα μπουν στο album, όχι όμως ολόκληρα τραγούδια, άλλωστε δεν είχαμε ολοκληρωμένες συνθέσεις τότε. Το “The Size of Matter” ακούγεται λιγότερο πολύπλοκο από το παλαιότερο υλικό των Watchtower. Πώς θα ηχεί το υπόλοιπο album; Ναι, παρότι διαθέτει έντονο riffing και το solo του Ron είναι ΑΡΡΩΣΤΗΜΕΝΟ, αυτό το κομμάτι είναι το λιγότερο πολύπλοκο του album. Αυτή την στιγμή ηχογραφώ το επόμενο κομμάτι που περιλαμβάνει ίσως το πιο έντονο παίξιμο που έχουν κάνει πότε τα παιδιά. Ο κόσμος θα πάθει πλάκα με το υπόλοιπο “Mathematics”. Τα υπόλοιπα τραγούδια είναι απλά ακατανόητα. Έπαιξα μερικά κομμάτια σε κάποιους φίλους μου, έμπειρους μουσικούς, και μου είπανε πως τους έκαναν να θέλουν να παρατήσουν τα όργανά τους. Οι fans δεν θα απογοητευτούν. Πότε θα κυκλοφορήσει το album; Έχετε ήδη περάσει το “Chinese Democracy” σε αναμονή! Δεν μπορώ να προβλέψω με σιγουριά. Δεν θέλω να σας απογοητεύσω αλλά το “The Size of Matter” μας πήρε μερικούς μήνες για να το ολοκληρώσουμε και ήταν και από τα πιο απλά τραγούδια. Φαντάσου πόσο θα μας πάρουν τα υπόλοιπα. Το γεγονός ότι μένω στο New Jersey και οι υπόλοιποι στο Τέξας, επίσης δεν βοηθάει…

Ark - Burn the sun

Label : Inside Out

Release date : 2001

Lineup :
Jorn Lande– vocals
Tore Ostby – guitar
Mats Olausson - keyboards
Randy Coven – bass
John Macaluso – drums

Tracklist :
1. Heal the waters
2. Torn
3. Burn the sun
4. Resurrection
5. Absolute zero
6. Just a little
7. Waking hour
8. Noose
9. Feed the fire
10. I bleed
11. Missing you

Η μοίρα των μισθοφόρων είναι να ακολουθούν τα αφεντικά τους. Να υποκλίνονται σε αυτούς που προσφέρουν τα περισσότερα ανταλλάγματα και να πνίγουν την προσωπικότητα τους προκειμένου να ακολουθήσουν την γραμμή που άλλοι χαράζουν γι’ αυτούς.
Το Burn the Sun είναι η επανάσταση των μισθοφόρων μουσικών. Είναι το ρυάκι που ξαφνικά έγινε ποτάμι και παρέσυρε οτιδήποτε βρέθηκε στο πέρασμα του. Όλα ξεκίνησαν κάπου εκεί στο 2000 όταν ένας από τους πιο χαρισματικούς δημιουργούς της προοδευτικής μουσικής, αποφάσισε ότι δεν θα σκύψει το κεφάλι και θα συνεχίσει να μας χαρίζει άπλετα το ταλέντο του, που τόσο έχουμε ανάγκη.
Ο λόγος για τον Tore Ostby που ευτυχώς το ανήσυχο πνεύμα του δεν τον άφησε άπραγο μετά την διάλυση των πατριαρχών του prog, Conception. Συνεργάζεται με μια από τις μεγαλύτερες μεταλλικές φωνές εν ενεργεία, τον Jorn Lande και με την συνδρομή του session-ίστα John Macaluso μας παραδίδουν ένα μανιφέστο απελευθέρωσης από τις νόρμες του κλασσικού metal.
Το ομώνυμο album καταφέρνει να ταρακουνήσει τους progsters ανά τον κόσμο αλλά τα αυτιά που το ακούν δεν είναι αρκετά. Ο Ostby δεν το βάζει κάτω βεβαίως. Δυναμώνει το lineup του με την άφιξη του πολύ μεγάλου Randy Coven και δημιουργεί ένα rhythm section που τσακίζει κόκαλα. Πάνω στην πλάτη αυτών των τεράστιων μουσικών ο Ostby απελευθερώνεται και μπορεί πλέον να ξεδιπλώσει το συνθετικό του μεγαλείο. Σημαντικότατη επίσης και η προσθήκη του Mats Olausson αν και η συμμετοχή του στον δίσκο δεν είναι τόσο διακριτή όσο των προαναφερθέντων. Και έτσι μερικά χρόνια μετά κυκλοφορούν το συγκεκριμένο δίσκο.
Τα λόγια να περιγράψεις το μεγαλείο αυτής της κυκλοφορίας είναι πολύ φτωχά όπως και να το κάνουμε. Το μόνο που μπορώ να θυμηθώ όταν αγόρασα το δίσκο είναι πως είχε κλειδωθεί για κανα δίμηνο και βάλε στο CD-player του σπιτιού, του αυτοκινήτου, της δουλειάς. Είχα συνδυάσει την καθημερινότητα μου με την ακρόαση του. Το Burn the Sun είναι η θεωρία που γίνεται πράξη, το όνειρο που γίνεται πραγματικότητα, ο έρωτας που γίνεται αγάπη. Είναι ότι προσευχόταν ο προοδευτικός οπαδός της μεταλλικής μουσικής στον θεό, να του δώσει. Είναι μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού οι prog κυκλοφορίες που μπορούν να ανταγωνιστούν το Burn the Sun. Προσωπικά, πολύ άνετα θα το συμπεριελάμβανα στους 10 πιο αγαπημένους μου δίσκους, όλων των εποχών.
Ο δίσκος ξεκινάει με το αξεπέραστο heal the waters και από το πρώτο δευτερόλεπτο έχεις μπει στο κλίμα του τι θα επακολουθήσει. Δεν υπάρχουν λόγια για το κομμάτι αυτό. Ακολουθεί το torn γνωστό και ως ¨η χαρά του παιδιού¨. Μέχρι και σήμερα όταν ακούω το τραγούδι αυτό, ανακαλύπτω ήχους που δεν τους είχα πιάσει ούτε μετά από εκατοντάδες ακούσματα. Περνάμε στο ομώνυμο τραγούδι που εν γένει κινείται στο ρυθμικό tempo του heal the waters αλλά με μια ολότελα παραλλαγμένη αισθητική. Resurrection και χάνεις την μπάλα από το υπερψαρωτικό μπάσο στο ξεκίνημα. Εδώ ο Lande δίνει ρεσιτάλ εκφραστικότητας. Absolute zero και οι αναζητήσεις δεν έχουν τελειωμό. Σαν να ακούς άλλη μπάντα. Just a little και ένα αναπόφευκτο χαμόγελο σχηματίζεται στο πρόσωπο σου. Λίγες μπάντες στον κόσμο έχουν γράψει τέτοια αριστουργήματα. Waking hour και ψάχνεις τα μυαλά σου στο τοίχο. Noose και το μαρτύριο δεν έχει τελειωμό. Το μυαλό σου έχει αρχίσει να επεξεργάζεται τι άκουσε πριν από λίγο και θες να πατήσεις το back αλλά το feed the fire, I bleed και missing you δεν θα σου κάνουν το χατήρι.
Τελειώνει ο δίσκος και βλέπεις ότι έχει περάσει μια ώρα από τότε που είχες πατήσει το play.
-Γαμώ, άργησα στην δουλειά. Δεν γαμείς, κάτσε να το ξανακούσω μια !


Sideinfo:
Ο νέος δίσκος των Ark αναμένεται μέσα στο 2010. Ο Ostby έχει πει πως όλα τα μέρη του είναι γραμμένα απλά δεν έχει γίνει η ηχογράφηση κάποιων οργάνων και αυτό γιατί κάποια μέλη έχουν πολλές υποχρεώσεις. Δήλωσε επίσης ότι σκέφτεται να αντικαταστήσει μουσικούς σε περίπτωση που καθυστερήσουν περισσότερο αλλά γενικότερα ένα μυστήριο καλύπτει την κυκλοφορία αυτή. Το παράδοξο είναι πως παρόλο που δεν έχουμε σαφή εικόνα για την μπάντα, το όνομα του δίσκου διέρευσε όπως επίσης και η ημερομηνία πιθανής κυκλοφορίας του. Για αρκετό διάστημα επίσης ο John Macaluso είχε συμπεριλάβει το album στην δισκογραφία που παρουσιάζει στην προσωπική του ιστοσελίδα. Υπομονή λοιπόν, ο Ιούνιος είναι κοντά και σταυρώνω τα χέρια μου ώστε να παραλάβουμε την καλύτερη κυκλοφορία του 2010 έτσι σαν δώρο για το καλοκαιράκι βρε αδερφέ.

Archetype - Dawning

Label : CDM

Release date : 2002

Lineup :
Greg Wagner - vocals
Chris Matyus - guitars
Jamie Still - bass
Keith Zeigler - drums

Tracklist :
1. Final Day
2. Hands Of Time
3. Dawning
4. Dissension's Wake
5. Inside Your Dreams
6. Premonitions
7. Visionary
8. Arisen
9. The Mind's Eye
10. Years Ago

Σχηματίστηκαν το 1997 και κυκλοφόρησαν ενα αυτοχρηματοδοτούμενο EP με τίτλο Hands of Time. Το 2002 κυκλοφορούν το Dawning και απο εκεί και πέρα χάνουμε κάθε σημείο ζωής τους.
Ημουν πολύ προκατειλημένος με την συγκεκριμένη μπάντα, μιας και θεωρούσα οτι θα είναι ένα πολύ κοινότυπο cheesy power άκουσμα που τα prog στοιχεία του θα είχαν να κάνουν με ατελείωτα solos και λοιπές ποζεριές. Οταν το απέκτησα και το άκουσα ορκίστηκα να μην ξανακρίνω μπάντα χωρίς να την έχω ακούσει.
Οι Archetype παραδίδουν περίτεχνο power/prog στα πατήματα των Eternity-X και Vicious Rumors. Πρόκειται για ένα ίδιαίτερα ευχάριστο και πορωτικό άκουσμα που πάντα θα έχει περίοπτη θέση στην δισκοθήκη μου. Hightlight του δίσκου το ομώνυμο τραγούδι, στο οποίο οι εναλλαγές και τα breakdown σημεία βαράνε κόκκινο. Γενικότερα ο δίσκος κυλάει πολύ ευχάριστα και σε αφήνει με μια πολύ καλή εντύπωση. Αξιοσημείωτα επίσης τα φωνητικά του Greg Wagner.
Οι φίλοι του power/prog πρέπει να το συμπεριλάβουν στην δισκοθήκη τους. Οι υπόλοιποι πρέπει να ακούσουν έστω το ομώνυμο track.

Antithesis - Dying for life

Label : Massacre

Release date : 2001

Lineup :
Ty Cook - vocals
Sean Perry - guitars
Paul Konjicija - guitars
James Lewis - bass
Paul Kostyack - drums

Tracklist :
1. Soul Of Ice
2. Consequences
3. Deceiver Within
4. Distanced
5. Times Of Trial
6. Mad Poet
7. Politicide
8. Dying For Life
9. Netherworld

Σχηματίστηκαν το 1997 παίζοντας ένα πολυ ενδιαφέρον μείγμα power, thrash και prog με ένα έντονο '80s feeling στις συνθέσεις τους. Σε αυτό το feeling παραπέμπουν εντονότατα τα εξαιρετικά φωνητικά του Ty Cook μιας και μόνο με του Harry Conklin μπορούν να συγκριθούν.
Κυκλοφορούν το ντεμπούτο τους το 2000 απο την ασήμαντη Voices of Wonder και το 2001 υπογράφουν με την Massacre και τρώμε το μπουκέτο στην μούρη που λέγετε Dying For Life.
Προσωπικά το θεωρώ ως μια απο τις πιο ενδιαφέροντες power κυκλοφορίες ever. Power metal εν γένει με κιθάρες που thrash-ίζουν και άπειρα prog στοιχεία. Είναι κυριολεκτικά αμαρτία να αγνοείται την ύπαρξη αυτης της μπάντας και ύψιστη ιεροσυλία την ύπαρξη του συγκεκριμένου δίσκου.
Να συμπληρώσω μόνο ένα τελευταίο λέγοντας πως το εναρκτήριο κομμάτι Soul of Ice έχει ενα απο τα πιο πορωτικά intro που έχω ακούσει ποτέ μου. Το πρώτο λεπτό αυτού του δίσκου κυριολεκτικά σε αρπάζει απο τα αυτιά και σε βάζει με το ζόρι να ακούσεις όλο το δίσκο. Αν δεν το έχετε ακούσει, σας ικετεύω όταν το κάνετε, παρακαλώ να έχετε την ένταση του ηχοσυστήματος στο τέρμα.

Annon Vin - A new gate

Label : Zardoz

Release date : 1996

Lineup :
Tom Brenneis - vocals/bass
Erik Grosch - guitars
Use Ruppel - drums

Tracklist :
1. White, Red- Not Rotten Yet
2. Today's Heroes
3. Remind The Differences
4. One Word
5. Somewhere In Life: I) Reality, II) Wishes, III) Love
6. A Spark, A Drop And The Universe
7. Higher Spheres
8. Invisible Scars
9. Mr. Roboto

Η αποθέωση του prog.

Καλλιτεχνικά κινείται στα επίπεδα όλων των μεγάλων δίσκων του είδους, όλων αυτών των συνθέσεων που αγαπήσαμε στο συγκεκριμένο ιδίωμα. Τεχνικότατο prog metal σε ύφος επιμεταλωμένων Rush και Yes με τις μεταλικές του στιγμές να θυμίζει έντονα το Nothingface των θεούληδων Voivod.
Ιθύνων νους πίσω απο την κυκλοφορία αυτη ο Ralph Hubert των Mekong Delta που ανέλαβε την παραγωγή και την κυκλοφορία του δίσκου απο την εταιρία του, την Zardoz. Να σταθώ λίγο εδώ και να πω δυο λόγια για τον συγκεκριμένο άνθρωπο που με τόσο πάθος στήριζε την σκηνή και με όσες δυνάμεις του έδιναν οι διασυνδέσεις του, προσπαθούσε να βγάλει μπάντες και καλλιτέχνες απο την αφάνεια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα επίσης αποτελεί και ο Buddy Lackey, όταν μετά την διάλυση των Psychotic Waltz, των πέτυχε σε κάποιο festival ο Hubert και του ζήτησε να ηχογραφήσουν ένα δίσκο. Κάπως έτσι γεννήθηκε το Strange mind of Buddy Lackey. Τα υπόλοιπα ανήκουν στην ιστορία.
Ολοι όσοι γράφετε διθυράμβους για τους Vauxdvihl πραγματικά αξίζει να δώσετε μια ευκαιρία σε αυτό το άκουσμα.

p.s.
Στα πολύ μεγάλα συν του δίσκου η απίστευτη διασκευή στο Mr. Roboto των Styx.

Andromeda - Extension of the wish

Label : Century Media

Release date : 2001

Lineup :
Lawrence Mackrory - vocals
Johan Reinholdz - guitars
Gert Dunn - bass
Martin Hedin - keyboards
Thomas Lejon - drums

Tracklist :
1. The Words Unspoken
2. Crescendo Of Thoughts
3. In The Deespest Of Waters
4. Chameleon Carneval (Instrumental)
5. Star Shooter Supreme
6. Extension Of The Wish
7. Arch Angel

Οι Andromeda είναι μια μπάντα με την οποία διατηρώ μια σχέση αγάπης και μίσους.
Αυτό που μισώ σε αυτούς είναι οτι η μουσική τους εν γένει είναι copy/paste των ακουσμάτων τους. Πως να το κάνουμε κάνει μπαμ οτι τα παιδιά μεγάλωσαν με την δισκογραφία των Dream Theater κάτω απο το προσκεφάλι τους. Ενοχλητικό είναι επίσης το γεγονός οτι το γενικότερο outer space/sci fi στυλ της μπάντας σε πάει καρφί στους Ayreon. Το πιο ενοχλητικό όλων βεβαίως είναι οτι αν και παιχταράδες, τουλάχιστον στο συγκεκριμένο δίσκο, προσπαθούν διακαώς να αποδείξουν οτι μπορούν να συνθέσουν πολύπλοκα θέματα. Περισσότερο κουράζει παρά εντυπωσιάζει.
Αυτό που αγαπώ σε αυτούς είναι καταρχάς ο Lawrence Mackory ο οποίος αφού έκανε την δισκάρα Rusted Angel με τους Darkane, ηχοφράφησε αυτό το δίσκο με τους Andromeda. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί δεν στέριωσε σε καμία απο αυτές τις 2 μπάντες. Λατρεύω επίσης το εναρκτήριο τραγούδι The words unspoken. Πραγματικά πιστεύω οτι πολλές new age prog μπάντες θα ήθελαν να το έχουν στην δισκογραφία τους.
Εν γένει ο δίσκος έχει ενδιαφέρον αλλά πολύ πιθανόν να κουράσει με τις θεματικές του περιπτύξεις.
Συνεχίζουν και δισκογραφούν εως τα σήμερα αν και δεν έχω καθαρή εικόνα της δισκογραφίας τους, μόνο κάποια τραγούδια διάσπαρτα.
Αν σας αρέσουν οι Ayreon και θεωρείτε οτι οι συνθέσεις του Lucassen έδωσαν ένα νέο αέρα στην metal σκηνή, τότε θα ζήσετε την αποθέωση των προσδοκιών σας με τους Andromeda.

Ancient Curse - Thirsty fields

Label : Music is Intelligence

Release date : 1997

Lineup :
Peter – vocals/guitar
Gunnar – guitar
Thorsten – bass
Matthias – drums

Tracklist :
1. Thirsty fields
2. Fateful promises
3. Chosen injury
4. The prison
5. Lessons in finity
6. Harmful remains
7. Return of the summer
8. Dictator
9. Branded

Ο συγκεκριμένος δίσκος λοιπόν έχει την δική του ιστορία. Τα χρόνια που έκανα έντονο ψαχτήρι για δίσκους και γενικά ασχολιόμουν καθημερινώς με την επέκταση της δισκοθήκης μου, μια από τις πηγές μου ήταν και ο Oliver στην Βρέμη της Γερμανίας. Ο Oliver διατηρούσε ένα δισκάδικο στην Βρέμη και ασχολούταν αρκετά με τις διαδικτυακές πωλήσεις κυρίως collectibles αλλά προωθούσε και πολλές underground κυκλοφορίες που δύσκολα έβλεπαν το φως είτε γιατί ήταν αυτοχρηματοδοτούμενες δουλειές από τις μπάντες είτε γιατί οι εταιρίες που τα κυκλοφορούσαν ήταν πιο μικρές και από απο την ΒΙΑΠ που βγάζει τις ροζ παστίλιες(aka ραντεβουδάκια).
Με τον Oliver αρχίσαμε λοιπόν επικοινωνία μέσω φίλου, ο οποίος μου τον σύστησε ως εγγυημένο πωλητή βάση της δικιάς του εμπειρίας από συναλλαγές μαζι του. Αρχίσαμε διστακτικά λοιπόν να επικοινωνούμε, να ανταλλάσουμε νέα και βεβαίως να του ζητάω συγκεκριμένα πράγματα που έψαχνα για την δισκοθήκη μου. Κάπου εκεί έγινε το “κλικ” που λένε. Όταν του πέρασα την wishlist μου και είδε πράγματα όπως Depressive Age, Life artist, Mayfair, Mayadome, Ice Age κλπ μου απάντησε με ένα mail σε ύφος τρελού παροξυσμού ότι δεν περίμενε ποτέ έναν τύπο από την Ελλάδα να ασχολείται με το underground prog και ότι είναι και αυτός τρελαμένος με το συγκεκριμένο ιδίωμα και πως θα βοηθήσει όπως μπορεί ώστε να βρω ότι ψάχνω. Πολλοί κακόβουλοι εδώ θα πείτε “ε τι μαλάκας θα ήταν να σε χάσει από πελάτη, αφού έβλεπε ότι το έχεις χαμένο”. Δεν είναι ακριβώς έτσι. Οι ποσότητες δίσκων, t-shirts, demos και γενικών εξυπηρετήσεων που μας έκανε ο Oliver είναι τελείως δυσανάλογα με το τι πληρώναμε. Βεβαίως αυτός έβγαινε πάλι κερδισμένος γιατί κατάφερνε να πουλήσει πράγματα που πολύ απλά κανένας δεν αγόραζε από το δισκάδικο του, ασχέτως αν στο e-bay γινόταν πανικός με τις τιμές. Θυμάμαι ότι παραγγέλναμε 2-3 CDs και μαζί έβαζε demos, t-shirts, promo πράγματα γενικά από διάφορες μπάντες γερμανικές και μη.
Ένα από αυτά τα CD λοιπόν είναι και το συγκεκριμένο. Μια μπάντα ολότελα άγνωστη σε όλους μας εδώ που ασχολούμασταν με το sport. Σε μια από τις συνευρέσεις μας λοιπόν – που συνοδευόταν από έντονη μπυροκατάνυξη - βάζω το συγκεκριμένο δίσκο να παίξει. Το ομώνυμο intro κομμάτι περνάει μέσα σε φωνές και κανείς δεν δίνει σημασία ότι ήδη έχουμε περάσει στο δεύτερο κομμάτι του δίσκου. Στο μπάσιμο της κιθάρας όλοι έχουν αρχίσει να αφήνουν τις συζητήσεις και να ακούν. Ακολουθεί σιγή ομιλιών εκτός από μερικές παύσεις επιβεβαίωσης “ρε μαλάκα, καλοί είναι αυτοί. Τι φάση ?”. Δεν μιλάω ακόμα και περιμένω πως και πώς να κυλήσει το τραγούδι για να φτάσουμε στο Chosen Injury. Οι όποιες συζητήσεις σταματούν από το εναρκτήριο riff και σειρά έχει το headbanging. Το ηχοσύστημα στη διαπασών και αλαλαγμοί και δεήσεις στα θεία είναι το μόνο που παίρνω γραμμή ”πωωωωωωωωωωωω”, “δώσεεεεεεεεεεεεεεεεεεε”. Κάπως έτσι κυλάει και ο υπόλοιπος δίσκος αφήνοντας όλους μας στο τέλος με ένα χαζό χαμόγελο στα χείλη. Κάποια στιγμή ο Γιώργος με ρωτάει
- Που το βρήκες αυτό ρε μπάσταρδε ?
- Μου το έστειλε free ο Oliver στην παραγγελία που έκανα ρε !
- Στην παραγγελία που έκανες τι αγόρασες ?
- Κάτι λιγότερο ενδιαφέρον από αυτό πάντως !
- Βάλτο ακόμα μια, γούσταρα άσχημα.

/play

p.s.
Οι Ancient Curse είναι μια μπάντα για την οποία είναι λογικά απίθανο να βρείτε οποιαδήποτε πληροφορία. Ειλικρινά όποιος βρεί κάπου πράγματα σχετικά με αυτούς θα ήθελα link. Υπερπορωτικό power/prog με τις power στιγμές τους να κινούνται πιο κοντά στον Αμερικάνικο ήχο με σαφής επιρροές από Savatage, Vicious Rumors, Heir Apparent και Mystic Force. Διαμάντι του οποίου η ύπαρξη αγνοείται.

Anacrusis - Screams and whispers

Label : Metal Blade

Release date : 1993

Lineup :
Kenn Nardi - vocals
Kevin Heidbreder - guitars
John Emery - bass
Paul Miles - drums

Tracklist :
1. Sound the Alarm
2. Sense of Will
3. Too Many Prophets
4. Release
5. Division
6. Tools of Separation
7. Grateful
8. A Screaming Breath
9. My Soul's Affliction
10. Driven
11. Brotherhood?
12. Release(Remix)

Οι Anacrusis ήταν μία απο τις πιο πρωτοπώρες μπάντες ever στο metal στερέωμα. Και αυτό γιατί ήταν απο τους πρώτους που αποπειράθηκαν να μπλέξουν το progressive με το thrash. Ευτυχώς για εμάς το πέτυχαν στο έπακρο και μας άφησαν κληρονομιά την δισκογραφία τους και βεβαίως το συγκεκριμένο αριστούργημα.
Το πρώτο τους demo με όνομα Annihilation Complete έκανε μεγάλη εντύπωση το 1987 που κυκλοφόρησε και ήταν και ο κύριος λόγος που τους έδωσε το συμβόλαιο με την Active records. Με την συγκεκριμένη εταιρία κυκλοφόρησαν το 1988 το πρώτο τους album με τίτλο Suffering Hour και το 1989 το album Reason. Μετά την κυκλοφορία του Reason, ο drummer Mike Owen έφυγε απο την μπάντα και αντικαταστάθηκε απο τον Chad Smith (καμία σχέση με τον drummer των red hot chili peppers, απλά διαβολική συνωνυμία) και υπογράφουν με την Metal Blade.
Το αποτέλεσμα του συμβολαίου αυτου ήταν το album Manic Impressions το 1991, που τους έβγαλε σε μια μεγάλη περιοδεία στην Αμερική με τους Overkill και τους Megadeth.
Το 1993 και ακόμα υπο το όνομα της Metal Blade o Chad Smith αποχωρεί και την θέση του παιρνει ο Paul Miles. Κυκλοφορούν το αριστούργημα Screams and whispers το οποίο έμελε να είναι και το κύκνιο άσμα τους.
Τελευταία νέα που είχαμε σχετικά με την μπάντα ήταν μια ανακοίνωση το 2009 για πιθανό reunion και κάποιες εμφανίσεις μαζι με την κυκλοφορία μίας ανθολογίας της πορείας τους, το Annihilation Complete - The early years anthology.
Τραγούδια σαν το Sound the alarm και Release θα πείσουν και τον πιο δύσπιστο μιας και αποδεικνύουν το χρονικό breakthrough των Anacrusis ανάμεσα στο prog και στο thrash.


link : http://www.mediafire.com/?wfmlwm1r0tq

All too human - Entropy

Label : R/R

Release date : 2002

Lineup :
Don Duzan - vocals
Clint Wilson - guitars
Derek Sherinian - keyboards
Chris Lucci - drums
Maurice Taylor - bass

Trackilist :
1. Entropy
2. The Jester
3. Haunted
4. E-Killer
5. Arrythmia
6. Seven Deadly Sins
7. White Stones
8. Undone

Σχηματίζονται το 1995 και το 1998 κυκλοφορούν τον πρώτο τους δίσκο με τον τίτλο Forever and a Day.
To 2002 κυκλοφορούν τον δεύτερο δίσκο τους με τίτλο Entropy με μόνη διαφορά στο lineup την προσθήκη του Derek Sherinian.Κρίνω την συμβολή του Sherinian άκρως επιδραστική για τον ήχο του συγκεκριμένου δίσκου.Ο Sherinian φέρνει στο Entropy ενα Falling into Infinity/Planet-X vibe, που είναι ήδη στρωμένο το Awake(Theater), Warning(Ryche), Programmed(Lethal) και Arch-ικό(Fates) feelling. Αυτό που κάνει ιδιαίτερη εντύπωση επίσης και είναι άξιο αναφοράς είναι ο frontman Don Duzan που ακούγεται ως ο καθεαυτός κλώνος του Tom Malicoat(Lethal).Για την ακρίβεια όταν άκουσα για πρώτη φορά το δίσκο νόμιζα οτι ήταν το επόμενο βήμα στην καρίερα του Malicoat.
Απο τον δίσκο ξεχωρίζουν τα the jester, haunted, e-killer και seven deadly sins.
Το 2005 κυκλοφόρησαν και μια ευρωπαική version του Entropy και έδωσαν και κάποιες ελπίδες για 3ο δίσκο.
Οι λάτρεις του oldschool US prog θα το λατρέψουν απλά και θα αποτελέσει αντικείμενο πόθου και λατρείας για τις δισκοθήκες τους.
Αν αγαπάτε τους Ryche ακούστε τους. Αν όχι, προσπεράστε.


link : http://www.mediafire.com/?ggoyzinzimk

Alchemist - Organasm

Label : Displeased

Release date : 2000

Lineup :
Adam Agius - vocals/guitars/keyboards
Roy Torkington - guitars
John Bray - bass/keyboards
Rodney Holder - drums

Tracklist :
1. Austral Spectrum
2. Bio Approach
3. Rampant Micro Life
4. Warring Tribes (Eventual Demise)
5. Single Sided
6. Surreality
7. New Beginning
8. Tide In, Mind Out
9. Eclectic
10. Escape From The Black Hole

Οι Alchemist είναι απο εκείνες τις λίγες τον αριθμό μπάντες που κινούμενοι στα όρια του metal, αγκαλιάζοντας extreme επιρροές και με μία μοναδικότητα στις συνθέσεις τους, καταλήγουν με ένα ήχο μοναδικό και γνήσιο αλλά παρόλ' αυτά metal μέχρι το κόκκαλο. Με ένα μοναδικό πραγματικά μαγικό τρόπο μιξάρουν τις tribal επιρροές και την μεσανατολίτικη κουλτούρα με έντονο brutal/heavy ριφάρισμα. Τα φωνητικά πότε κινούνται στο death, πότε καθαρίζουν, πότε growl-άρει και φυσικά δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι κραυγές και τα ουρλιαχτά. Γενικά επικρατεί μια κατάσταση πανδαιμόνιου όχι μόνο στο Organasm, το οποίο προσωπικά θεωρώ τον πιο εμπορικό δίσκο τους, αλλά σε ολάκερη την δισκογραφία τους που δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητη.
Υπο το ίδιο lineup εδώ και 15-16 συναπτά έτη κυκλοφορούν δίσκους που είναι και δύσκολοι στο άκουσμα μα ακόμα πιο δύσκολοι στο να τους κατηγοριοποιήσεις.
Το 1993 κυκλοφορούν τον πρώτο τους δίσκο υπο το τίτλο Jar of Kingdom απο την Lethal.
Το 1994 το Lunasphere απο την Schock.
Το 1997 το Spiritech απο την Thrust. Με την ίδια εταιρία κυκλοφορούν το 1998 και ένα EP με τίτλο Eve of the war.
Το 2000 έρχεται το Organasm απο την Displeased το οποίο ήταν και αυτό που τους έδωσε το συμβόλαιο με την Relapse.
Το 2003 κυκλοφορουν την δισκάρα Austral Alien απο την Relapse και το 2007 το Tripsis απο την ίδια εταιρία.
Το Organasm ήταν ο δίσκος που έδωσε στην μπάντα το boost που χρειαζόταν για να ξεφύγει απο το underground και γι'αυτό τον λόγο το μνημονεύω και εδώ.
Αν έψαχνα να βρω ένα τίτλο για τους Alchemist θα ήταν "μπάντα που δεν μπαίνει σε καλούπια". Αλλα τι περιμένατε ? Αυστραλοί δεν είναι ?

p.s.
Μιλάμε για εξαιρετικά δύσκολο άκουσμα, τάξεως Thought Industry και βαλε, όχι τόσο λόγω πολυπλοκότητας των συνθέσεων αλλά του χάους που επικρατεί στο στυλ και στο ύφος της μουσικής τους γενικά. Οσοι ακούτε ακόμα Iron Maiden και Judas Priest κατεβάστε σε δευτέρα και προσπεράστε.


link : http://www.mediafire.com/?mumvghwymgl

Aghora - Aghora

Label : Code666

Release date : 1999

Lineup :
Danishta Rivero - vocals
Santiago Dobles - guitars
Charlie Ekendahl - guitars
Sean Malone - bass
Sean Reinert - drums

Tracklist :
1. Immortal Bliss
2. Satya
3. Transfiguration
4. Frames
5. Mind's Reality
6. Kali Yuga
7. Jivatma
8. Existence
9. Anugraha

6 χρόνια μετά την κυκλοφορία του Focus των Cynic το ακλόνητο rythm section εκείνης της δισκάρας, ενσωματώνεται στους Aghora ύστερα απο πρόσκληση του ιθύνοντος νου της μπάντας Santiago Dobles.
Το σωτήριον έτος 1999 μας παραδίδουν το συγκεκριμένο δίσκο και προσπαθούμε να ξεβουλώσουμε τα αυτιά μας για να πιστέψουμε αυτό που ακούμε.
Μετά των ογκόλιθο Focus του death/jazz ύφους, το επόμενο δημιούργημα με την σφραγίδα Malone/Reinert είναι ένας art/fusion/metal/rock δίσκος. Δεν υπάρχει καμία περίπτωση, μα καμία, άλλος εκτός απο αυτούς τους 2 κυρίους να μπορούσε να στηρίξει μουσικά και ακουστικά αυτό το δημιούργημα. Απίστευτη δουλεία έχει γίνει και στις κιθάρες με τον Dobles να είναι πιο πολύ στην fusion πλευρά και τον Ekendahl σε αυτή του metal.
Πολυποίκιλος δίσκος με πολλούς πειραματισμούς, με έντονες εναλλαγές τόσο στο στύλ όσο και στην διάθεση.
Κυκλοφόρησαν το 2006 ακόμα ένα δίσκο με τον τίτλο Formless και χωρίς τον Malone στην σύνθεση τους. Δεν τον έχω ακούσει, δεν τον έχω, δεν έχω ιδέα.

Aftermath - Eyes of tomorrow

Label : Thermometer

Release date : 1994

Lineup :
Kyriakos Tsiolis - vocals
Steve Sacco - guitars
John Lovette - guitars
Chris Waldron - bass
Ray Schmidt - drums

Tracklist :
1. Words That Echo Fear
2. Eyes Of Tomorrow
3. Being
4. Experience
5. Afraid Of Time
6. Reflecting Pictures
7. Change Of Mood
8. The Act Of Unspoken Wisdom
9. Whisper Of A Dream
10. Proud Reflex
11. Snuff

Δημιουργήθηκαν το 1985 στο Σικάγο απο τον Κυριάκο Τσιόλη και κυκλοφόρησαν το πρώτο τους demo το 1986 με τίτλο Sentenced to Death. Κάνουν κάποια gigs στο Σικάγο και δημιουργούν έντονο ενδιαφέρον σε τοπικό επίπεδο για το ύφος του metal που συνθέτουν. Το 1987 κυκλοφορούν το δεύτερο demo τους με τίτλο Killing the Future και με το speed/techno/prog-thrash τους εδραιώνονται ως απο τις πιο ελπιδοφόρες underground μπάντες της εποχής. Το 1988 υπογράφουν με την Big Chief και αρχίζουν την σύνθεση του πρώτου τους full length. Ολα δείχνουν ιδανικά αλλά η εταιρία δηλώνει πτώχευση και μένουν κοινώς με την ψωλή στα χέρια. Αυτοχρηματοδοτούν το δίσκο και μετά απο 6 ολάκερα χρόνια κυκλοφορούν τον εν λόγω δίσκο. Η σκηνή έχει αλλάξει όμως και διάφορες άλλες μπάντες με παρόμοιο ήχο με τους Aftermath έχουν εμφανιστεί. Κοινώς οι Aftermath απο τελείως μαλακισμένες συγκυρίες χάνουν το έδαφος της πρωτοπορίας στον συγκεκριμένο ήχο.
Το ύφος τους κινείται αντίστοιχα στην λογίκη του techno-thrash που παραδίδουν και οι Anacrusis με τα φωνητικά του Τσιόλη να θυμίζουν εντονότατα τον Ron Border των υπερθεούληδων Coroner. Δεν χρειάζεται να λεω πολλά για τον δίσκο. Τα ευκόλως εννοούμενα καλό είναι να παραλείπονται, ιδιαίτερα αν αναλογιστούμε οτι εδω μιλάμε για τους πραγματικούς πρωτοπώρους στο techno-thrash.
Το 1998 η Black Lotus (ναι η δικιά μας) κυκλοφόρησε ενα re-issue του Eyes of tomorrow. Την Ανοιξη του 2010 η επίσης δικιά μας Floga records έχει ανακοινώσει την κυκλοφορία μιας συλλογής με τον τίτλο Aftermath - The demo years 1986-1989.

Sidestory:
Στα χρόνια που επακολούθησαν μετά την κυκλοφορία του Eyes of tomorrow η μπάντα πέρασε και απο μια έντονη δικαστική διαμάχη. Η δισκογραφική Interscope που ανήκει στον γνωστό rapper DR.DRE ζήτησε δικαιώματα χρήσης του ονόματος των Aftermath (που ήταν κατοχυρωμένο απο τον Τσιόλη) προσφέροντας 50.000 δολλάρια. Ο Τσιόλης αρνήθηκε αλλά αυτό δεν σταμάτησε τον DRE και έτσι έφτασαν στα δικαστήρια όπου όπως μπορείτε να φανταστείτε ο Τσιόλης έχασε την διαμάχη και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το όνομα.
Μετονομάστηκαν σε Mother God Moviestar και κυκλοφόρησαν ένα δίσκο το 1998 κινούμενο σε electro/alternative-rock ύφος.

Τα λόγια απλά δεν μπορούν να εκφράσουν το πόσο άδικα οι συγκυρίες και το δισκογραφικό κατεστημένο κυριολεκτικά κατάπιαν την μπάντα αυτή, πρωτεργάτη του prog-thrash ιδιώματος.

Αφησαν πίσω τους το διαμάντι της έμπνευση τους όμως και θα τους θυμόμαστε για πάντα.

Alias Eye - Field of Names

Label : DVS

Release date : 2001

Lineup :
Philip Griffiths - vocals
Vytas Lemke - keyboards
Matthias Richter - guitars
Frank Fischer - bass
Ludwig Benedek - drums

Tracklist :
1. Field Of Names
2. Premortal Dance
3. Wasteland
4. Just Another Tragic Song
5. Driven
6. River Running
7. Hybrid
8. Mystery
9. The Readiness Is All
10. An End In Itself

Κυκλοφορούν το 2000 ένα demo EP με τίτλο Beyond the Mirror και δημιουργούν αίσθηση στους prog/rock κύκλους. Υπογράφουν με την DVS και το 2001 κυκλοφορούν το Field of Names.
Είχα διαβάσει κάποια πολύ καλά reviews για τον δίσκο, που με έβαλαν στην διαδικασία να τον αποκτήσω. Ειλικρινά όμως τίποτα δεν μπορούσε να με προετοιμάσει για αυτό που άκουσα. Δεν μου αρέσει ιδιαίτερα να θριαμβολογώ αλλα πως να το κάνουμε ο δίσκος είναι ένα αριστούργημα. Το πρώτο πράγμα που παρατηρείς ακούγοντας το δίσκο είναι ο τραγουδιστής αυτός. Και να πω οτι ο άνθρωπος κάνει μόνο ερμηνεία, άντε καλά πάει στο διάολο αλλά ο απίστευτος Philip Griffiths έχει συνθέσει και έχει γράψει τους στίχους όλου του δίσκου εκτός 1-2 τραγουδιών απ'οσο θυμάμαι. Εντονότατες Beatles, Pink Floyd, Spock's Beard επιρροές και όσο ακούς το δίσκο ανακαλύπτεις πράγματα που σε μεταφέρουν σε IQ, Pallas, Rush και Saga. Γενικά ο ήχος τους παραπέμπει σε '70s ακούσματα με έντονες prog/metal και jazz εξάρσεις ανα καιρούς.
Το ομώνυμο σε βάζει στο κλίμα για να σε παραδώσει στην τραγουδάρα που λέγεται Premortal Dance. Ρολάρουν στο Wasteland και μετά πάλι σφαλιάρα απο το Just a tragic song. Φτάνουμε στο Enchant-ικό Driven και αμέσως μετά στο Rush-ικό River Running. Ακούς την μία τραγουδάρα πίσω απο την αλλη μέχρι που φτάνεις στο The Readiness is All τελειώνει το τραγούδι και έχεις ήδη πληκτρολογήσει την διεύθυνση του site τους αποφασισμένος να τα σηκώσεις όλα.
Για ένα παράξενο λόγο έχασα track της μπάντας αργότερα (τους θυμήθηκα χτες και σήμερα λογικά θα αναπληρώσω το χαμένο έδαφος).
Κυκλοφόρησαν το 2003 το A Different point of You και το 2007 το In Focus.


link : http://www.mediafire.com/?mumvghwymgl